Με την υπόθεση ότι το Οικονομικό Σύστημα έχει σχεδόν ολοκληρώσει τον κύκλο του, αφού ούτε το Κομμουνιστικό , Σοσιαλιστικό σύστημα , αλλά ούτε το Καπιταλιστικό μονεταριστικό έφεραν λύσεις στον άνθρωπο, αφού αρκέστηκαν τα συστήματα αυτά να στηρίζουν τις κοινωνίες πάνω στο τυπωμένο χρήμα , διαπιστώνουμε ότι μελλοντικά ίσως θα πρέπει να στραφούμε στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ. Άλλωστε και σήμερα με μία καλή ανάλυση στο που ξοδεύουμε τα χρήματα μας , θα διαπιστώσουμε ότι η πλειοψηφία των εξόδων μας πληρώνεται για Ενέργεια.
Χρειαζόμαστε Πετρέλαιο για να κινηθούμε, για να δουλέψει η Βιομηχανική παραγωγή που παράγει τα αγαθά μας, Ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται επίσης από Πετρέλαιο και λιγνίτη (που ρυπαίνει), και ότι ονομάζουμε σαν αγαθό , είναι εξαρτώμενο από αυτό που εμπεριέχει η έννοια ενέργεια . Και το κόστος στα πάντα, είναι απόρροια της ενέργειας. Πολλές κοινωνίες πλέον αναζητούν λύσεις για να στηριχτούν στους πραγματικούς πόρους, την πραγματική οικονομία. Ένα τέτοιο μοντέλο κοινωνίας περιγράφεται και στο κίνημα Zeitgeist με το κοινωνικό μοντέλο Πρόγραμμα Αφροδίτη (The Venus Project). Πολλά από αυτά τα μοντέλα μας φαντάζουν ουτοπικά και απραγματοποίητα.
Παραθέτουμε λοιπόν το παρακάτω μοντέλο κοινωνίας, το οποίο ναι μεν βασίζεται στην σημερινή οικονομία των νομισμάτων και του χρήματος, αλλά μελλοντικά κάλλιστα θα μπορούσε να μετατραπεί σε κοινωνία αχρήματη που θα εγγυάται αφθονία ενέργειας (και κατά συνέπεια αγαθών) για όλους τους κατοίκους που μένουν εκεί.
Είναι καλό να βλέπουμε μια Αρχή για αλλαγή από μικρές τοπικές κοινωνίες. Για αυτό το λόγο
παρουσιάζουμε το μικρό Ελληνικό Θαύμα την ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΑΒΡΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ.
Η οικονομία της Κοινότητας Ανάβρας Μαγνησίας (Γούρα) βασίζονταν ανέκαθεν στην παραδοσιακή κτηνοτροφία και οι οικογένειες που ζούσαν εκεί, εξασφάλιζαν μόλις και μετά βίας τα προς το ζην.
Οι κτηνοτρόφοι, ο καθένας μόνος του, συμβίωναν με τα κοπάδια μέσα στο χωριό, οι δρόμοι ήταν δύσβατοι και λασπωμένοι. Η ευωδιά της Φύσης μπερδευόταν με τη δυσοσμία από την κοπριά των ζώων. Οι νέοι απογοητευμένοι. με μια βαλίτσα έτοιμη στο χέρι και το βλέμμα στα κοντινά αστικά κέντρα.
Φτώχεια, εγκατάλειψη, μαρασμός!
Δεν θα μπορούσε η Ανάβρα των 1.000 μ. υψόμετρο και των 400 ψυχών να έχει διαφορετική μοίρα από τα υπόλοιπα απομακρυσμένα χωριά της Ελλάδας.
Το 1990 όμως, επέλεξαν ένα άλλο καταναλωτικό πρότυπο. Δεν υιοθέτησαν τις επίσημες πελατειακές «γραμμές» των κομμάτων και εξέλεξαν στην Κοινότητα έναν συνδυασμό «για την Κοινότητά τους».
Η ομάδα αυτή στελεχωμένη με ανθρώπους μορφωμένους απευθύνθηκε σε ΟΛΟΥΣ τους κατοίκους, χωρίς πελατειακές σχέσεις, υλοποιώντας το σύνθημα:
«Συν Αθηνά και χείρα κίνει»
Έτσι, η Ανάβρα σήμερα αύξησε τους κατοίκους κατά 250! Έχει 0% ανεργία και 0% εγκληματικότητα. Οι κτηνοτρόφοι φροντίζουν τα κοπάδια τους με σύγχρονες μεθόδους και τα δώρα της Φύσης αξιοποιούνται στον υπέρτατο βαθμό με σεβασμό στο περιβάλλον
Δηλαδή, δημιουργήθηκαν:
. Αιολικό πάρκο με 20 ανεμογεννήτριες και συνολική ισχύ 17MW.
. Το Περιβαλλοντικό Πολιτισμικό Πάρκο «ΓΟΥΡΑ» που ξεκινάει από τις πηγές του Ενιπέα, με διατήρηση της βιοποικιλότητας και των παραδοσιακών μορφών ζωής (Μαντάνι, Ντριστέλα, Νερόμυλο)
. Τρία βιολογικά κτηνοτροφικά πάρκα έξω από το χωριό, όπου εγκαταστάθηκαν όλα τα ποιμνιοστάσια. Όλα τα ζώα του χωριού είναι ελευθέρας βοσκής και εκτρέφονται βιολογικά!
. Πιστοποιημένο κοινοτικό σφαγείο με ISO, HASP, S64 και βιολογική γραμμή σφαγής!
. Απαγορεύτηκε η διέλευση των ζώων μέσα στους δρόμους του χωριού, ενώ δημιουργήθηκαν περιφερειακοί αγροτικοί δρόμοι.
. Αγροτικό ιατρείο με δωρεάν κατοικία για τον γιατρό, ώστε να κατοικεί μόνιμα στο χωριό και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» για όλους τους ηλικιωμένους.
. Ολοήμερο νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο με δωρεάν κατοικία στους δασκάλους σε νεόδμητα κτίρια.
. Κλειστό γυμναστήριο δωρεάν για τους κατοίκους, που λειτουργεί και το χειμώνα όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν υπό το μηδέν.
. Δύο αίθουσες εκδηλώσεων 100 και 300 θέσεων
. Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής.
. Νέα ασφαλής Παιδική Χαρά, πετρόχτιστες βρύσες, παρτέρια με δένδρα και Πλατώματα για αγνάντεμα κι αναψυχή. Νέο δίκτυο ύδρευσης, πεζόδρομοι, πλατείες, και διώροφο πάρκινγκ στο κέντρο του χωριού. Γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα, αποδυτήρια και κερκίδες, γήπεδο μπάσκετ.
. Το εσωτερικό οδικό δίκτυο αναβαθμίστηκε με ασφαλτόστρωση και πλακοστρώσεις, ενώ η πρόσβαση στα αστικά κέντρα έγινε εύκολη με τη διαπλάτυνση του επαρχιακού δικτύου.
. Η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο (internet) ασύρματα για όλους τους κατοίκους ολοκληρώνεται.
Γίνεται διανομή κοινοτικών οικοπέδων σε όσους άστεγους δημότες επιθυμούν να επιστρέψουν στην Ανάβρα.
Όλα τα έργα που έγιναν ήταν και είναι απόλυτα φιλικά στο περιβάλλον.
Προετοιμάζονται για κατασκευή:
. Μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο ισχύος 4 MW, με αξιοποίηση μόνο του 70% του νερού του Ενιπέα, το οποίο δεν θα λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες, που η διαθεσιμότητα του νερού μειώνεται.
. Σύστημα τηλεθέρμανσης με καύσιμη ύλη βιομάζα (Υπολείμματα υλοτόμησης και κοπριές ζώων) που θα εξασφαλίζει θέρμανση και ζεστό νερό σε όλους τους κατοίκους δωρεάν.
Ένα άλλο καταναλωτικό πρότυπο είναι εφικτό
Όταν ασχολούμαστε με τη βιωσιμότητα συχνά σκεφτόμαστε τη διάρκεια, τη μακροζωία και το σεβασμό στο περιβάλλον. Γενικά, μια βιώσιμη πρακτική είναι μια πρακτική που λαμβάνει υπόψη την υγεία του μέλλοντος. Εντούτοις, αυτή η ιδέα δεν αναφέρεται μόνο στο φυσικό, υλικό κόσμο -ισχύει επίσης για τη σκέψη, τις πεποιθήσεις, την ανθρώπινη συμπεριφορά και την κοινωνία σαν σύνολο.
Μία μη βιώσιμη πρακτική είναι αυτή που έχει ανισόρροπο, αρνητικό αποτέλεσμα, το οποίο με τον καιρό θα επηρεάσει άσχημα το άτομο, την κοινωνία ή/και το περιβάλλον. Μία κλασσική περίπτωση είναι η τωρινή μας χρήση του πετρελαίου σαν μέσο ενέργειας. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μη βιώσιμο, επειδή το πετρέλαιο είναι κατά ένα μεγάλο μέρος μη ανανεώσιμο, και η καύση του είναι καταστρεπτική για το περιβάλλον. Οποιαδήποτε τεχνική που προκαλεί αμετάκλητη μείωση των πόρων, ή μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική ρύπανση είναι μη βιώσιμη.
Παρομοίως, αν μια επιχείρηση παράγει μεγάλα ποσά ρυπογόνων υποπροϊόντων κατά την παραγωγή, μολύνοντας το περιβάλλον, αυτό θα θεωρούταν μη βιώσιμη πρακτική, ανεξάρτητα από το τι παράγει.
Ομοίως, εάν τα υλικά ή η γνώση που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή ενός προϊόντος δεν είναι της υψηλότερης γνωστής ποιότητας, πολύ συχνά η ακεραιότητα εκείνου του προϊόντος συμβιβάζεται εγγενώς, οδηγώντας στην ενδεχόμενη δημιουργία περισσότερων αποβλήτων όταν αποτυγχάνει εκείνο το προϊόν ή γίνεται ξεπερασμένο. Λαμβάνοντας υπόψη το τρέχον σύστημα κέρδους μας, όλα παράγονται με έμφυτη την αδυναμία, λόγω της ανάγκης να ανταγωνιστούν για το μερίδιο αγοράς. Με άλλα λόγια, εάν δύο επιχειρήσεις ανταγωνίζονται για να δημιουργήσουν ένα ορισμένο αντικείμενο και οι δύο θα πρέπει να έχουν στρατηγική στα υλικά και τα σχέδια που χρησιμοποιούν, συμβιβάζοντας πολύ συχνά την ποιότητα χάριν της οικονομίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα προϊόν που αναλώνεται πολύ γρηγορότερα από ένα προϊόν που του δόθηκε η μέγιστη προσοχή και τα υψηλότερης ποιότητας υλικά.
Αυτό το δεν συμβαίνει στο σύστημά μας για δύο λόγους:
1) εάν μια επιχείρηση επρόκειτο να χρησιμοποιήσει το καλύτερο σχέδιο και τα καλύτερα υλικά, θα είχε μάλλον ένα πολύ υψηλότερο κόστος παραγωγής και θα έχανε πιθανώς τον ανταγωνισμό.
2) εάν τα προϊόντα είχαν μεγάλη διάρκεια ζωής, οι άνθρωποι δεν θα χρειαζόταν να τα αντικαθιστούν επανειλημμένα, να αναβαθμίζουν και να επισκευάζουν μέρη τους, και ένα τεράστιο ποσό εισοδήματος και εργασιών θα χανόταν από τη βιομηχανία, πράγμα που επιβραδύνει την οικονομία.
Αυτό φυσικά είναι εξ ορισμού μη βιώσιμο, γιατί η έμφυτη ανεπάρκεια του οικονομικού συστήματος δημιουργεί τελικά τα περιττά πολλαπλάσια, τα απόβλητα και τη ρύπανση.
Και αυτό μας οδηγεί στις μη βιώσιμες ιδεολογίες.
Μια μη βιώσιμη ιδεολογία είναι αυτή που οδηγεί εγγενώς ένα πρόσωπο ή μια ομάδα στις μη βιώσιμες πρακτικές. Για παράδειγμα, ο λόγος που εγκαταστάσεις παραγωγής θα χρησιμοποιήσουν φτωχά υλικά για να δημιουργήσουν μη βιώσιμα προϊόντα, και να παράγουν επίσης ένα δυσανάλογο ποσό αποβλήτων, είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας μεγαλύτερης δύναμης, γνωστή ως χρηματικό σύστημα ή σύστημα κέρδους. Σε ένα σύστημα κέρδους, δεν υπάρχει καμία ανταμοιβή για τη βιωσιμότητα, γιατί το σύστημα είναι χτισμένο πάνω στον ανταγωνισμό και την ανανέωση. Σε τέτοιες περιστάσεις, η βιωσιμότητα έρχεται πάντα δεύτερη στα οφέλη, γιατί η επιβίωση μιας επιχείρησης είναι βασισμένη στο κέρδος, και το κέρδος είναι εν μέρει βασισμένο στη μείωση των δαπανών και την επέκταση του εισοδήματος. Επομένως, οι μη βιώσιμες πρακτικές που υπάρχουν σε όλες τις βιομηχανίες είναι το αποτέλεσμα μιας ελλοχεύουσας ρωγμής στην ίδια την ιδεολογική οικονομική δομή.
Θεωρητικά, οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν ότι η ύπαρξη αφθονίας πόρων, μαζί με τα προϊόντα που αποτελούνται από τα πιο ανθεκτικά υλικά για τη μέγιστη βιωσιμότητα και αποδοτικότητα, είναι καλό πράγμα. Εντούτοις, αυτές οι έννοιες δεν ανταμείβονται στο τρέχον παγκόσμιο χρηματικό μας σύστημα. Αυτό που ανταμείβεται είναι η έλλειψη. Η έλλειψη και η προγραμματισμένη παλαίωση ανταμείβονται βραχυπρόθεσμα, γιατί αυτά δημιουργούν άμεση επιστροφή κέρδους, ενώ επίσης δημιουργούν περισσότερες θέσης εργασίας. Δυστυχώς, αυτή η βραχυπρόθεσμη ανταμοιβή επιφέρει μακροπρόθεσμη καταστροφή.
Το ελεύθερο επιχειρηματικό σύστημα, μαζί με όλες τις άλλες υποομάδες, όπως ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός και ο φασισμός, είναι μια μη βιώσιμη ιδεολογία, γιατί έχει μια έμφυτη ροπή προς την περιβαλλοντική και κοινωνική κατάχρηση. Σαφέστερα, ένας κόσμος που ανταγωνίζεται για την εργασία, τους πόρους, και την επιβίωση είναι ένα μη βιώσιμο σύστημα εγγενώς, γιατί στερείται μια εξωτερική συνείδηση.
Οπότε τι είναι μια βιώσιμη ιδεολογία;
Παρόλο που αυτή η ερώτηση θα επιφέρει συνεχώς νέες απαντήσεις καθώς η ανθρώπινη εξέλιξη συνεχίζεται, σήμερα έχουμε μια έννοια που λέγεται επιστημονική μέθοδος. Πολύ απλά, η επιστημονική μέθοδος είναι μια διαδικασία έρευνας που χρησιμοποιεί τις πιο σύγχρονες μεθόδους, μετρήσεις, δοκιμές και πειραματισμούς, για να καταδείξει την ορθότητα μιας κατανόησης ή μιας πιθανής ανάλυσης σε ένα ορισμένο πρόβλημα.
Ένα παράδειγμα θα ήταν ένα πρόβλημα με το αυτοκίνητό σας. Εάν το αυτοκίνητό σας δεν ξεκινούσε, θα αρχίζατε ένα συνειρμό σκέψεων, βασισμένο στη λογική, για να βρείτε την πηγή του προβλήματος. Η λογική θα καθοδηγούσε την εστίασή σας, αρχίζοντας πιθανών με το πόση βενζίνη έχει το αυτοκίνητο, προχωρώντας στη μίζα, κλπ. Αυτή είναι η επιστημονική μέθοδος που εφαρμόζεται στην επίλυση προβλημάτων. Μια μη επιστημονική μέθοδος για ένα τέτοιο πρόβλημα θα ενέπιπτε στην κατηγορία του παραλόγου. Για παράδειγμα εάν το αυτοκίνητό σας δεν ξεκινούσε θα ήταν παράλογο να κοιτούσατε τα λάστιχα, γιατί οι ρόδες δεν θα είχαν καμία σχέση με τους μηχανισμούς που σχετίζονται με το πρόβλημα.
Δυστυχώς, η προσέγγισή μας στην κοινωνική λειτουργία στερείται κατά ένα μεγάλο μέρος τη λογική και τη μεθοδολογία, αλλά μάλλον καταδύεται στην παράδοση, τη δεισιδαιμονία και τις ξεπερασμένες μεθόδους συμπεριφοράς. Μια επιστημονική προσέγγιση στην κοινωνία, που χρησιμοποιεί τη λογική και την αιτία για να αξιολογεί και να αντιδράει στα κοινωνικά ζητήματα θα είχε μια φυσική έλξη προς τη βιωσιμότητα, γιατί τίποτα δεν μπορεί να απομονωθεί ή να αποσυνδεθεί σε μια τέτοια προσέγγιση. Με άλλα λόγια, πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τις παρωπίδες των συστημάτων και των ιδεολογιών που έχουν δημιουργηθεί στο παρελθόν, και να αρχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο με τον πιο ευρύ και αμερόληπτο τρόπο που μπορούμε. Το μόνο μέσο που υποστηρίζει αυτήν την προσέγγιση είναι η επιστήμη, και τα δώρα της επιστήμης έχουν αναμφίβολα αποδείξει την ισχύ της. Επομένως, είναι καιρός να χρησιμοποιήσουμε τις μεθόδους της επιστήμης στην προσέγγισή μας στην ίδια την κοινωνία.
Μια γρήγορη ματιά στα μοντέλα λειτουργίας που χρησιμοποιούνται στον κόσμο σήμερα, απεικονίζει μια καταφανή αμέλεια της αιτίας, της λογικής και της επιστημονικής εφαρμογής. Οι οικονομικές δομές μας είναι βασισμένες σε μέσα ανταλλαγής και τιμών που έχουν μικρή σχέση με τους αληθινούς πόρους και την πραγματικότητα. Η θρησκεία συνεχίζει να κηρύσσει κοσμοθεωρίες που έχουν από καιρό ξεπεραστεί από την προοδευτική επιστημονική σκέψη. Το σύστημα εργασίας μας είναι οργανωμένο έτσι ώστε οι άνθρωποι πρέπει να απασχολούνται προκειμένου να κερδίσουν τα χρήματα για να επιβιώσουν, ενώ η πραγματική συμβολή αυτών των επαγγελμάτων στην κοινωνία είναι ιδιαίτερα ύποπτη, δείχνοντας ότι υπάρχουν επαγγέλματα για να κρατούν τους ανθρώπους απασχολημένους προκειμένου να ζουν και να υποστηρίζουν την οικονομική δομή. Αυτό είναι σπατάλη της ανθρώπινης ζωής.
Υπάρχουν πάρα πολλές απόψεις σχετικά με την κατανόηση ότι οι τρέχοντες κοινωνικοί μας θεσμοί είναι μη βιώσιμοι. Για να συνοψίσουμε το θέμα, η ζωή μας στη γη πρέπει να έχει μια θεμελιώδη προϋπόθεση από την οποία οι ενέργειές μας σχετίζονται. Αυτή η προϋπόθεση πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο εμπειρική, και μην βασισμένη στην ατομική άποψη ή προβολή. Από μια επιστημονική προοπτική, βλέπουμε ότι οι πόροι και η ανθρώπινη ευφυΐα είναι τα πολυτιμότερα ζητήματα. Η ανθρώπινη νοημοσύνη και συνειδητοποίηση, συνδυασμένες με τη στοχαστική διαχείριση και τη χρησιμοποίηση των γήινων πόρων είναι πραγματικά τα μόνα θεμελιώδη ζητήματα. Όλα τα άλλα χτίζονται πάνω σε αυτά. Επομένως, πρέπει να αρχίσουμε μια προσέγγιση που μεγιστοποιεί την εκπαίδευση, την τεχνολογία και τη διαχείριση των πόρων.
Μέχρι να γίνει αυτό, η βιωσιμότητα θα βρίσκεται σε κίνδυνο.
