Homoastralis Web Site Illuminati

Ιλλουμινάτοι (Πεφωτισμένοι):

Οι Ιλλουμινάτοι αποτελούν ίσως την πλέον ιδιάζουσα περίπτωση στην ιστορία των μυστικών εταιριών αφού, αν και διέγραψαν μια συντομότατη πορεία στο εσωτεριστικό στερέωμα, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν γύρω τους έναν μύθο αντιστρόφως ανάλογο με τη διάρκεια της δράσης τους. Κατάφεραν επίσης να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό πολλές μεταγενέστερες μυστικές εταιρίες, ενώ τόσο το όνομα όσο και οι διδασκαλίες τους αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν το μήλο της έριδος για αρκετές μυστικές οργανώσεις και πεδίο ανεξάντλητης έρευνας για τους μελετητές...

Η Άνοδος και η Πτώση των Αρχικών «Πεφωτισμένων»
Οι Ιλλουμινάτοι (Πεφωτισμένοι) ιδρύθηκαν την 1η Μαΐου του 1776, στο Ίνγκολστατ της Βαυαρίας, από τον Άνταμ Βάισχαουπτ. Ωστόσο, πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι προϋπήρχαν κατά δέκα χρόνια, έχοντας διαφορετικό όνομα. Αν δεχτούμε τις θεωρίες αυτές, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι οι Πεφωτισμένοι προϋπήρξαν ως Order of the Perfectibilists (Τάγμα των Τελείων), από το 1766.
Ο ιδρυτής τους είχε μορφωθεί από τους Ισουΐτες, τους οποίους κατέληξε να απεχθάνεται και να θεωρεί εχθρούς του, αν και είχε συνειδητοποιήσει ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ αποδοτικές και δεν παρέλειψε να τις χρησιμοποιήσει κι ο ίδιος στην προσπάθεια εδραίωσης της οργάνωσης του.
Ο Άνταμ Βάισχαουπτ ήταν καθηγητής Κοινωνικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ της Βαυαρίας. Κατά γενική ομολογία ήταν άνθρωπος ηθικός, μεαςυνήθιστες διανοητικές δυνατότητες και έντονα ριζοσπαστικές ιδέες. Από πολύ νωρίς είχε έρθει σε ρήξη με το εκκλησιαστικό και το πολιτικό κατεστημένο και δεν έχανε ευκαιρία να περνά τις φιλελεύθερες και ανατρεπτικές ιδέες του στους φοιτητές του, εκφράζοντας ριζοσπαστικές σκέψεις για τη φιλοσοφία, την πολιτική και τη θρησκεία.
θέλησε να δημιουργήσει τους Ιλλουμινάτους, φιλοδοξώντας να φτιάξει μια κλειστή ελιτίστικη λέσχη που να αποτελείται από φωτισμένους διανοούμενους, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναπτύξουν από κοινού τις διάνοιες τους, συμβάλλοντας παράλληλα στην ανάπτυξη της διάνοιας των ανθρώπων που θα έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Έτσι, προσπάθησε να συγκεντρώσει στις τάξεις της μυστικής του εταιρίας άτομα που θα συνδύαζαν γνώσεις και υψηλό ηθικό επίπεδο και τα οποία θα προέβαλλαν προς τα έξω έναν τρόπο ζωής που θα χαρακτηριζόταν από αρετή κι ανθρωπισμό.
Ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε ως έναν βαθμό αφού, από την πρώτη στιγμή στις τάξεις των Ιλλουμινάτων συνέρευσαν σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Μιραμπώ, ο Γκαίτε, ο Χέρντερ, ο κόμης Μπανφλαί, ο Μπετόβεv, πιθανότατα ο Μότσαρτ και πολλοί άλλοι. Ωστόσο, όπως και κάθε άλλη μυστική εταιρία ανά τους αιώνες, οι Ιλλουμινάτοι δεν κατόρθωσαν να αποφύγουν την εισδοχή στις τάξεις τους και ανθρώπων αμφιβόλου ηθικής και ποταπών προθέσεων, αφού δεν μπόρεσαν να αποτελέσουν εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τις εσωτεριστικές κι αποκρυφιστικές οργανώσεις να είναι ως έναν βαθμό χωνευτήρι όπου συμμετέχουν αρκετοί απατεώνες και τυχοδιώκτες προκειμένου να προβάλουν προσωπικές φιλοδοξίες, να επιτύχουν περίπλοκους στόχους και να δώσουν διέξοδο σε προσωπικά τους πάθη.
Από την πρώτη στιγμή, ο Βάισχαουπτ βρήκε αρωγό στην προσπάθεια ίδρυσης των Ιλλουμινάτων τον βαρόνο Άντολφ Φραντζ Φρίντριχ Λούνβιχ Φον Κνίγκε. Ο Φον Κνίγκε ήταν ήδη μυημένος στον τεκτονισμό πριν γνωρίσει τον Βάισχαουπτ κι έτρεφε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μυστικισμό. Η συμμετοχή του στις τάξεις των Ιλλουμινάτων ήταν ίσως ο καθοριστικός παράγοντας που άνοιξε τον δρόμο για τη μύηση κι άλλων ευγενών, προσδίδοντας έτσι στους Πεφωτισμένους την απαραίτητη λαμπρότητα που θα έπρεπε να συμβαδίζει με την αυστηρή ηθική διδασκαλία τους.
Λίγο καιρό μετά την ίδρυση τους οι Ιλλουμινάτοι αριθμούσαν 2.000 περίπου μέλη, ενώ η δράση τους είχε ξεπεράσει τα στενά γεωγραφικά όρια της Βαυαρίας κι είχε εξαπλωθεί στην Αυστρία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Δανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ιταλία.
Ο Βάισχαουπτ είχε οργανώσει τους Ιλλουμινάτους βασισμένους σε πρότυπα των Ιησουϊτών και του Τεκτονισμού. Η μυστικότητα έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στη δομή και την οργάνωση τους, ενώ οι ίδιοι διέδιδαν θεωρίες αντιφατικές και διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους σχετικά με τους σκοπούς και τη δράση τους ώστε να στρατολογούν έτσι όσο το δυνατόν περισσότερα ισχυρά μέλη. Στους προσήλυτους κρατούνταν μυστικοί οι στόχοι της οργάνωσης, στους οποίους μυούνταν σταδιακά, με τρόπο ώστε κάθε φορά να καταρρίπτεται η προηγούμενη διδασκαλία που τους είχε παρουσιαστεί ως αληθινή. Η δομή του τάγματος ήταν τέτοια, ώστε εκτός από τον εσωτερικό κύκλο, ο καθένας από τους υπόλοιπους αδελφούς να γνωρίζει μόνο δυο από τους αδελφούς που ανήκαν στην ίδια με αυτόν βαθμίδα μύησης, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο ένα στεγανότατο σύστημα ασφαλείας. Κάθε τέτοια τριάδα αδελφών βρισκόταν σε επαφή και καθοδηγούταν από έναν αδελφό ανώτερης τάξης, ο οποίος ηγούταν μερικών ακόμη κατώτερων τριάδων και ούτω καθεξής. Τα ανώτερα στελέχη είχαν υιοθετήσει κωδικά ψευδώνυμα, όπως Σπάρτακος, Κάτων, Φίλων, Άpns, Διομήδης, Σύλλας, κ.λπ. Κωδικά ονόματα είχαν καθιερωθεί και για τις περιοχές όπου δραστηριοποιούνταν οι στοές τους. Έτσι, η ίδια η οργάνωση αποκαλούταν Αθηναϊκή Ακαδημία, το Μόναχο ήταν η Αθήνα, η Βαυαρία ήταν η Αχαΐα, το Ίνγκολστατ ήταν η Έφεσος, η Αυστρία ήταν η Αίγυπτος, κ.λ.π.
H οργανωτική τους δομή συμπεριλάμβανε τρεις βασικές βαθμίδες: των νεοεισερχόμενων, των τεκτόνων και των μυστών, με 13 συνολικά βαθμούς μύησης: του προπαρασκευαζόμενου, του δόκιμου, του τεχνίτη, του ελάσσονος πεφωτισμένου, του μαθητευόμενου, του εταίρου στην τέχνη, του διδασκάλου, του μείζονος πεφωτισμένου ή Σκώτου δόκιμου, του Σκώτου ιππότη, του πρεσβύτερου ή ιερέα, του πρίγκιπα ή αντιβασιλέα, του μάγου και του βασιλέα.
Σύμφωνα με μελετητές όπως ο Μάνλυ Χωλ, ο Βάισχαουπτ και ο Φον Κνίγκε διαπραγματεύτηκαν την ένωση των Ιλλουμινάτων με τον Γαλλικό Τεκτονισμό στις 20 Δεκεμβρίου 1781. Το σχέδιο αυτό υποτίθεται πως προχώρησε και η πλήρης συμμαχία επιτεύχθηκε στις 16 Ιουλίου 1782, στο συνέδριο του Βίλχελμπσμπαντ, όπου συμμετείχαν Τέκτονες, Ιλλουμινάτοι και Μαρτινιστές από ολόκληρη την Ευρώπη. Την ίδια περίπου εποχή, ο Βάισχαουπτ και ο Φον Κνίγκε αποφάσισαν να μεταφέρουν το αρχηγείο των Πεφωτισμένων στη Φραγκφούρτη, που εκτός από φρούριο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, είχε μετατραπεί και σε σημαντικό κέντρο επαναστατικής δραστηριότητας και πολιτικών ζυμώσεων, αλλά και σε πόλο έλξης των σημαντικότερων μυστικών εταιριών που δραστηριοποιούνταν την εποχή εκείνη. Πολλοί Ιλλουμινάτοι μάλιστα άρχισαν να συμμετέχουν τότε στις συνεδριάσεις τns Μεγάλης Στοάς τns Φραγκφούρτns, η οποία, σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, μετατράπηκε σταδιακά σε δορυφορικό τάγμα των Πεφωτισμένων.
Τότε περίπου άρχισαν και οι διαφωνίες μεταξύ του Βάισχαουπτ και του Φον Κνίγκε, που αφορούσαν κυρίως το τυπικό και τελετουργικό μέρος τns δραστηριότητας των Ιλλουμινάτων, καθώς και διοικητικά θέματα, που τελικά κατέληξαν στην αποχώρηση του Φον Κνίγκε από το τάγμα στις αρχές τού 1784.
Λίγους μήνες αργότερα, θα επερχόταν και η οριστική διάλυση των Πεφωτισμένων από τη βαυαρική κυβέρνηση, στα πλαίσια του απαγορευτικού διατάγματος περί μυστικών εταιριών που εκδόθηκε στις 22 Ιουνίου 1784. Ακολούθησαν σφοδρότατες διώξεις των Ιλλουμινάτων κι εκατοντάδες μέλη τους φυλακίστηκαν. Ο ίδιος ο Βάισχαουπτ κατόρθωσε να διαφύγει τη σύλληψη και αφού βρήκε για κάποιον καιρό καταφύγιο στον πύργο του δούκα τού Σαξ - Γκόθα, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από το ιστορικό προσκήνιο.
Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ιλλουμινάτοι συνέχισαν να υπάρχουν και μετά τη βίαιη διάλυση τους, δημιουργώντας παρακλάδια του τάγματος. Όλες ωστόσο οι προσπάθειες αναβίωσης της αρχικής οργάνωσης ναυάγησαν οικτρά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε το απειροελάχιστο ιστορικό στοιχείο ότι οι Πεφωτισμένοι συνέχισαν να υπάρχουν, έστω και με διαφορετικό όνομα μετά το 1800.

Τα Εξαφανισμένα Βιβλία των Ιλλουμινάτων
«Θα εξοντωθούν όλοι οι τύραννοι με μια έκρηξη. Δηλώστε πως κάθε κυριαρχία συνίσταται από τον κοινό πατριωτισμό, ενώ η αλληλεγγύη στην ολοκλήρωση του ανθρώπου μέσα σε ένα και μόνο ένα κοινό έθνος. θα δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο κράτος, μια στέρεα αυτοκρατορία, το κράτος των ενωμένων ελεύθερων ατόμων, πρώτα την ευρωπαϊκή κι έπειτα την παγκόσμια δημοκρατία. Όταν καταρρεύσει ο πύργος του Λονδίνου, όπως κατέρρευσε αυτός του Παρισιού, όταν θα καταρρεύσει η Αγία Ρώμη και η Αγία Ρωσία, τότε όλοι οι τύραννοι θα χαθούν. Όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ένα έθνος, όλες οι μορφές εμπορίου θα ενοποιηθούν σε ένα κοινό εμπόριο, όλες οι επιστήμες θα γίνουν μια, όλα τα συμφέροντα θα συγκλίνουν σε ένα συμφέρον». (Βαρόνος Ανάχαρσις Κλοτζ, Πρώσος Ιλλουμινάτος)
«H σωτηρία δεν βρίσκεται εκεί που οι ισχυροί θρόνοι υπερασπίζονται με σπαθιά, όπου οι καπνοί από τα θυμιατήρια αναδύονται στον ουρανό ή εκεί όπου χιλιάδες δυνατών ανθρώπων διασχίζουν τα πλούσια χωράφια της σποράς. H επανάσταση που ετοιμάζεται να ξεσπάσει θα είναι στείρα αν δεν είναι ολοκληρωμένη». (Άνταμ Βάισχαουπτ)
«Γιατί να είναι αδύνατον για το ανθρώπινο γένος να φτάσει την τελειοποίηση του, δηλαδή την ικανότητα του να αυτοκυβερνάται; Δεν χρειαζόμαστε ρυθμιστικές εξουσίες και αστικούς κώδικες. Όταν τελικά η λογική γίνει θρησκεία για τον άνθρωπο, τότε μόνον το πρόβλημα θα λυθεί, θα μπορέσουμε τότε να αποτινάξουμε τον ζυγό των μοναρχών και των ιερατείων, να καταστρέψουμε από τα θεμέλια τον αστικό κόσμο και να τον ξανακτίσουμε με κύρια κατεύθυνση την επιστροφή στην αγνότητα της Φύσης. Θρησκεία, πατριωτισμός και οικογένεια θα πρέπει να διαλυθούν, να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε έναν ενιαίο κόσμο, έναν παγκόσμιο λαό. Αρχικά μπορούμε να διαλύσουμε αυτούς τους ζυγούς μέσω της επιστήμης και της ανθρώπινης λογικής έπειτα να μεταμορφώσουμε τις τοπικές οικονομίες σε συλλογικές για να μπορέσουμε να καταλήξουμε στην κατάργηση τους. Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια». (Άνταμ Βάισχαουπτ)
Όλα τα παραπάνω υποτίθεται ότι αποτελούν αποσπάσματα από έγγραφα των Ιλλουμινάτων. Και λέω υποτίθεται, γιατί πολύ απλά, ακόμη κι αυτό το σημείο είναι σκοτεινό. Αν είμαστε βέβαιοι ότι εξέφραζαν τις απόψεις τους, τότε θα μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε ίσως και τις προθέσεις τους. Αν είχαμε στα χέρια μας κάποιο βιβλίο, αντίστοιχο έστω με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, όσο αμφισβητούμενη κι αν ήταν η γνησιότητα του, θα μπορούσαμε να έχουμε μια βάση για την αρχή της διερεύνησης της φιλοσοφίας και του τρόπου δράσης των Ιλλουμινάτων. Όμως, κανένα τέτοιο βιβλίο δεν υπάρχει και το γεγονός αυτό γεννά από μόνο του ένα νέο μυστήριο.
Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο τέτοιο βιβλίο, αν όχι γραμμένο από τους ίδιους τους Ιλλουμινάτους, τουλάχιστον γραμμένο από αυτούς που τους διέλυσαν. Η ιστορία είναι σαφής και δεν χωρά αμφισβητήσεις: Όταν οι βαυαρικές αρχές διέλυσαν τους Ιλλουμινάτους, εισέβαλαν στο σπίτι του Φον ΣΒάικ, ο oποίος εκτός από εξέχων μέλος της οργάνωσης με το ψευδώνυμο Κάτωνας ήταν και προσωπικός σύμβουλος του πρίγκιπα Φον Σαλμ. Εκεί βρήκαν και κατάσχεσαν έγγραφα που περιέγραφαν πολλές από τις μεθόδους των Ιλλουμινάτων, καθώς και μεγάλο μέρος τns αλληλογραφίας τού Βάισχαουπτ με τους αξιωματούχους του τάγματος. Η βαυαρική κυβέρνηση τύπωσε ένα βιβλίο με τα αρχεία αυτά, που είχε τον τίτλο Τα Γνήσια Έγγραφα του Τάγματος των Ιλλουμινάτων, το οποίο απέστειλε σε όλες τις κυβερνήσεις τns Ευρώπης για ενημέρωση.
Πού είναι αυτό το βιβλίο και τι ακριβώς έγραφε; Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει σήμερα ούτε ένα, έστω κι αμφισβητούμενο αντίγραφο του; Ποιοι μπόρεσαν να το εξαφανίσουν και για ποίους λόγους; Ποιο ήταν το περιεχόμενο του και ποιες θεωρίες παρουσιάζονταν στις σελίδες του; Ποιες μεθόδους κοινωνικής μηχανικής περιέγραφε ώστε να χρειαστεί να κοινοποιηθούν στις κυβερνήσεις της Ευρώπης προς ενημέρωση; Τι μυστικά έκρυβε; Και τέλος, πώς είναι δυνατόν να μην έχει αναζητηθεί κι εντοπιστεί από τους χιλιάδες ερευνητές που ασχολήθηκαν κι ασχολούνται ακόμη με το μυστήριο των Ιλλουμινάτων;
Όμως, ουσιαστικά, δεν πρέπει να μιλάμε για ένα μόνο βιβλίο-φάντασμα που αφορά τους Ιλλουμινάτους αλλά για πολλά. Είναι γνωστό ότι ο Άνταμ Βάισχαουπτ, μετά τη διάλυση τns οργάνωσης που είχε δημιουργήσει και τη φυγή του στην πόλη Γκόθα, όπου βρήκε άσυλο στον πύργο του δούκα Ερνέστου, συνέγραψε και εξέδωσε πλήθος βιβλίων, πολλά εκ των οποίων αφορούσαν τον Ιλλουμινατισμό. Μερικά από αυτά, σύμφωνα με διάφορες αναφορές ήταν τα: A Picture of Illuminism (1786), A Complete History of the Persecution of the Illuminati in Bavaria (1785), An Apology for the Illuminati (1786), An improved System of Illuminism (1787), Studies in Illumination (1789) και πολλά άλλα. Κανένα από αυτά δεν σώζεται σήμερα, ούτε και γνωρίζουμε από αναφορές τρίτων το περιεχόμενο τους.
Αντιθέτως, πολλά από τα βιβλία του συνιδρυτή των Ιλλουμινάτων βαρόνου Φον Κνίγκε, σώζονται μέχρι σήμερα. Μερικά από αυτά είναι τα: On the Jesuits, Freemasons and Rosicrusians (1781), Essay on freemasonry (1784), Contribution Towards the Latest History of the Order of the Freemasons (1788), On Conversation with Men (1790), κ.ά. Κανένα από αυτά δεν αφορά τους Ιλλουμινάτους στους οποίους ο Φον Κνίγκε διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο, ενώ παραδόξως, τα περισσότερα από αυτά αφορούν τον τεκτονισμό, τον οποίο γνωρίζουμε ότι τελικά είχε αποκηρύξει. Να υποθέσουμε ότι ο Φον Κνίγκε δεν έγραψε κανένα βιβλίο για τους Ιλλουμινάτους ή μήπως έγραψε κάποια βιβλία που είχαν την ίδια τύχη με τα βιβλία του Βάισχαουπτ;
Πως είναι δυνατόν κανένα από τα βιβλία του Βάισχαουπτ να μην κυκλοφορεί έστω και σε πλαστό ή παραποιημένο αντίγραφο; Πώς είναι δυνατόν ο Φον Κνίγκε να μην έγραψε τίποτα για τους Ιλλουμινάτους, ενώ έγραψε πλήθος βιβλία για τον τεκτονισμό; Ποια είναι η δύναμη αυτή που εξαφανίζει βιβλία που όχι μόνο θα ήταν τρομερά ενδιαφέροντα για κάθε μελετητή της ιστορίας των μυστικών εταιριών και της μυστικής ιστορίας του κόσμου, αλλά θα διαφώτιζαν επίσης ή θα διαστρέβλωναν (σε περίπτωση παραποίησης); Όπως και να 'χει πάντως θα έδιναν κάποια ιδέα για τη φιλοσοφία, τις προθέσεις τις μεθόδους και τον τρόπο δράσης της πιο μυστηριώδους οργάνωσης που υπήρξε ποτέ.

0ι Ιλλουμινάτοι Είναι Παντού...
Ελάχιστες είναι οι θεωρίες συνωμοσίας που δεν εμπλέκουν τους Ιλλουμινάτους έστω και σε κάποιο δευτερεύον ή περιφερειακό σενάριο τους. Έτσι, οι Ιλλουμινάτοι φέρονται να έχουν σχέση με τον τεκτονισμό, με όλες τις επαναστάσεις, με τους παγκόσμιους πολέμους, με την ίδρυση της Αμερικής, με τους εξωγήινους, με τη Νέα Παγκόσμια Τάξη, με τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας, με τις μεθόδους ελέγχου των μαζών, με τον κομμουνισμό, με τον αναρχισμό, με τον φασισμό, με τις σύγχρονες οργανώσεις και λέσχες που κυβερνούν τον κόσμο, με το κίνημα των χίπις, με τα ναρκωτικά, με το λαθρεμπόριο όπλων, με τις σημαντικότερες μυστικές υπηρεσίες, με τις περισσότερες μυστικές εταιρίες, με την απόρρητη τεχνολογία, με τα ταξίδια στο διάστημα, με τους εξωγήινους, με τον σατανισμό, με τα παρασκήνια της πολιτικής, με διάφορες θρησκευτικές σέχτες και αιρέσεις, με... με... με... Με λίγα λόγια, οι Ιλλουμινάτοι είναι παντού.
As πάρουμε μια αμυδρή μόνο γεύση από αυτού του είδους τις συνδέσεις που έχουν επιχειρήσει κατά καιρούς διάφορες συνωμοσιολογικές θεωρίες:
• Ο Άνταμ Βάισχαουπτ είχε μυηθεί στον τεκτονισμό το 1777, στην στοά Theodoro of Good Counsel του Μονάχου, που πολλοί την αναφέρουν με το όνομα Theodore of Caution.
• Τέκτονας ήταν και ο βαρόνος Φον Κνίγκε, που είχε μυηθεί το 1772 στη High Lodge of Strict Observance τού Κάσελ.
• Υπάρχουν πληροφορίες ότι ο Βάισχαουπτ και ο Φον Κνίγκε διαπραγματεύτηκαν την ένωση των Ιλλουμινάτων με τον τεκτονισμό στις 20 Δεκεμβρίου 1781, σχέδιο που προχώρησε και ολοκληρώθηκε έναν χρόνο αργότερα, στο συνέδριο του Βίλχελμσμπαντ, που έλαβε χώρα στις 16 Ιουλίου 1782 και στο οποίο συμμετείχαν Τέκτονες, Ιλλουμινάτοι και Μαρτινιστές από ολόκληρη την Ευρώπη.
• Ένα από τα βασικότερα μότο των Ιλλουμινάτων ήταν το «Ewige Blumenkraft» - «Η Αιώνια Δύναμη των Λουλουδιών», που μετεξελίχθηκε στο Flower Power των χίπις, των Παιδιών των Λουλουδιών, ενός κινήματος δηλαδή που δημιούργησαν οι Ιλλουμινάτοι για να προωθήσουν τη διάδοση των ναρκωτικών.
• Ένα άλλο μότο των Ιλλουμινάτων ήταν το «Ε Pluribus Unum», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Από τα Πολλά το Ένα» και πιθανόν να εξέφραζε την επιθυμία τους να επιτύχουν την οργάνωση πολλών κρατών υπό την εξουσία μιας κεντρικής κυβέρνησης. Ακριβώς αυτό το μότο εμφανίζεται στην εμπρόσθια όψη της μεγάλης σφραγίδας των Η.Π.Α., γραμμένο πάνω σε μια κορδέλα που κρατά στο στόμα του ένας αετός. Ο αετός αυτός βρίσκεται κάτω από 13αςτέρια (το 13 ήταν ο κωδικός αριθμός των Ιλλουμινάτων και αντιστοιχούσε στους βαθμούς μύησής τους), κρατά στο ένα πόδι του 13 βέλη, ενώ στο άλλο κρατά κλαδί ελιάς με 13 φύλλα και μπροστά από το σώμα του υπάρχει ασπίδα με 13 κατακόρυφες λουρίδες.
• Στην πίσω όψη της ίδιας σφραγίδας φιγουράρει η κόλουρη πυραμίδα με τον παντεπόπτη οφθαλμό, το γνωστό σύμβολο των Ιλλουμινάτων. H πυραμίδα αυτή αποτελείται από 13 σειρές λίθων, ενώ στη βάση της υπάρχουν τα γράμματα MDCCLXXVI, που πολύ απλά είναι ο λατινικός τρόπος γραφής του αριθμού 1776, του έτους ίδρυσης των Ιλλουμινάτων. Ακριβώς κάτω από τη βάση της κόλουρης πυραμίδας υπάρχει η φράση «Novus Ordo Seclorum», δηλαδή «Νέα Τάξη Πραγμάτων».
• Ένας ακόμη από τους κωδικούς αριθμούς των Ιλλουμινάτων ήταν και το 5, που στη λατινική αρίθμηση συμβολίζεται με το γράμμα V. Το γράμμα V παραπέμπει ευθέως στον σύμβολο της νίκης που σχηματίζεται από τον δείκτη και τον παράμεσο του χεριού, και το οποίο χρησιμοποίησε και καθιέρωσε αυθαίρετα ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Το 5 παραπέμπει όμως και στο σχήμα του πενταγώνου, ένα από τα βασικότερα σύμβολα των Ιλλουμινάτων αλλά και τις αμερικανικής και κατ' επέκταση της νεοταξικής ισχύος, αφού Πεντάγωνο ονομάζεται και είναι το Αμερικανικό Γραφείο Άμυνας που βρίσκεται κοντά στον ποταμό Πότομακ στην Ουάσινγκτον.
• Ένα από τα περίφημα συνθήματα των Ιλλουμινάτων ήταν το «Heute die Welt, Morgens das Sonnesystem», που σημαίνει «Σήμερα ο κόσμος, Αύριο το Ηλιακό Σύστημα». Αυτό ακριβώς το σύνθημα παραφράστηκε από τον Χίτλερ και μετατράπηκε στο πασίγνωστο «Σήμερα η Γερμανία, Αύριο ο Κόσμος».
• Ο Μπακούνιν, ο μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού φαίνεται να είχε επηρεαστεί έντονα από τον Ανταμ Βάισχαουπτ και υπάρχουν πολλά κοινά σημεία στη στάση των δυο αυτών ανδρών απέναντι στην εξουσία, την πολιτική και τη θρησκεία.
• Τα μέλη του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος ονομάζονταν Σπαρτακιστές, όπως ακριβώς και ο Βάισχαουπτ που είχε υιοθετήσει το ψευδώνυμο Σπάρτακος.
• Ο Άνταμ Σμιθ, που είχε γεννηθεί το 1723 (χρονολογία γέννησης και του Άνταμ Βάισχαυπτ), έγραψε το καθοριστικό για την παγκόσμια οικονομία σύγγραμμα του The Wealth of Nations το 1776 (χρονολογία ίδρυσης των Ιλλουμινάτων) και το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο το 1784, τη χρονιά δηλαδή που διαλύθηκε επισήμως το Τάγμα των
Πεφωτισμένων.
• Η ημερομηνία ίδρυσης των Ιλλουμινάτων είναι η 1η Μαΐου του 1776. Η 1η Μαΐου έχει καθιερωθεί από το 1886 ως ημέρα εορτασμού της παγκόσμιας εργατικής τάξης από το International Socialist Congress, αλλά είναι επίσης και η παραμονή της Βαλπουργίας Νύχτας των Μαγισσών.
• Ο Γουίλιαμ Χ. Ράσελ, ο ιδρυτής της οργάνωσης «Κρανίο και Οστά», μιας από τις σπουδαιότερες κλειστές λέσχες που διαμορφώνουν το σκηνικό της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, φέρεται να είχε μυηθεί σε μία από τις εναπομένουσες στοές των Βαυαρών Ιλλουμινάτων κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Γερμανία, λίγο πριν ιδρύσει την περιβόητη πλέον οργάνωση του Γέηλ.
• Ο όρος Νέα Παγκόσμια Τάξη (New World Order), που καθρεφτίζει το Ιλλουμινατικό «Novus Ordo Seclorum», ακούστηκε για πρώτη φορά επίσημα διά στόματος Τζορτζ Μπους (πατρός) σε μια περιβόητη πλέον ομιλία του, στην οποία είχε πει κατά λέξη: «We are coming to a New World Order. The 21st century is arriving like an Illumination of a thousand lights».
Και τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά ελάχιστο μόνο δείγμα των επίμαχων σημείων στα οποία στηρίζονται οι κάθε μορφής συνωμοσιολόγοι για να αναπτύξουν θεωρίεε που εμπλέκουν τους Ιλλουμινάτους με κάθε παρασκηνιακή κίνηση που διαμορφώνει τον κόσμο μας.

...Και Πουθενά
Προκαλεί σίγουρα κατάπληξη το γεγονός ότι τα συνωμοσιολογικά σενάρια αυτού του είδους αποδίδουν τόσο μεγάλη δύναμη σε μια μυστική εταιρία η οποία, επίσημα τουλάχιστον, έδρασε για ένα τόσο βραχύ χρονικό διάστημα.
Βάσει των ιστορικών στοιχείων, οι Ιλλουμινάτοι δραστηριοποιήθηκαν από το 1776 έως το 1784, δηλαδή για περίπου εννέα χρόνια. Αν δεχτούμε δε ότι προϋπήρξαν με την ονομασία Order of the Perfectibilists από το 1766, όπως υποστηρίζουν αρκετοί μελετητές τότε η διάρκεια ζωής της οργάνωσης αυξάνεται στα δεκαεννέα χρόνια. Ενώ ακόμη κι αναφορές σε εναπομείναντες κλάδους τους που κατάφεραν να ξεφύγουν από τις διώξεις, σταματούν στα τέλη του 18ου αιώνα, υποδηλώνοντας την οριστική εξαφάνιση τους στην καλύτερη περίπτωση ύστερα από 30 - 40 χρόνια συνολικής δράσης. Καθ' όλο αυτό το διάστημα, οι πηγές επιμένουν πως ο αριθμός των μελών τους δεν ξεπέρασε ποτέ τα 2.000 άτομα.
Πώς είναι δυνατόν μια τόσο βραχύβια μυστική εταιρία, με τόσα λίγα μέλη, να εμπλέκεται με τον ολοκληρωτικό έλεγχο των παγκόσμιων εξελίξεων τη στιγμή που άλλες παρόμοιες οργανώσεις, με ολόκληρους αιώνες ιστορικά εξακριβωμένης δράσης κι εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, που υφίστανται ακόμη και διατηρούν ισχυρότατες διασυνδέσεις με πολιτικούς, οικονομικούς, εκκλησιαστικούς κι επιστημονικούς κύκλους, δεν έχουν καταφέρει να αποσπάσουν έστω και ελάχιστη από τη φήμη των Ιλλουμινάτων που βρίσκονται παντού και πουθενά;
Ίσως η σπουδαιότητα που αποδίδεται στους Ιλλουμινάτους να σχετίζεται με τη θρυλική δράση τους, η οποία είναι καλυμμένη με μυστήριο κι ακροβατεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας σχετικά με τις προσπάθειές τους να συνενώσουν όλες τις μυστικές εταιρίες, κυρίως της Ευρώπης, ώστε να εργαστούν, όλες μαζί, για την επίτευξη ενός κοινού στόχου, τον οποίο οι συνωμοσιολόγοι αποκαλούν «το μεγάλο σχέδιο της παγκόσμιας επανάστασης».
Παρόμοιες προθέσεις και στόχους είχαν όμως κατά καιρούς αρκετές ακόμη μυστικές εταιρίες και κινήματα, που σε καμία περίπτωση δεν κατόρθωσαν να αποσπάσουν έστω και ψήγματα της αίγλης των Ιλλουμινάτων.
Το πιο πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα είναι αυτό της «Συναρχίας,» του μυστηριώδους Σαιντ Υβ ντ' Αλβέντρ, που στις αρχές του 20ου αιώνα προσπάθησε να διατυπώσει την ιδέα μιας «συγκυβέρνησης», η οποία θα απαρτιζόταν από ηγετικές φυσιογνωμίες της πολιτικής της οικονομίας και των διαφόρων εσωτεριστικών ταγμάτων. Η ιδέα της Συναρχίας είχε βασιστεί στα πρότυπα του Τάγματος των Ναϊτών κι ευαγγελιζόταν μια ειρηνική και ταυτόχρονα ισχυρή μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Παρεξηγημένοι Συνωμότες
Δεν πρέπει επίσης να παραβλέπουμε κάτι που αποσιωπούν συστηματικά οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι που ασχολούνται με τους Ιλλουμινάτους. Το ότι δηλαδή, τα ελάχιστα αποσπάσματα κειμένων που τους έχουν αποδοθεί κατά καιρούς, κάνουν σαφώς λόγο για την εδραίωση μιας παγκόσμιας κοινωνίας που ρέπει περισσότερο προς τον αναρχισμό παρά τον συγκεντρωτισμό.
Μελετώντας δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι υπεραπλουστευτικές θεωρήσεις οδηγούν σε χονδροειδείς παρανοήσεις, που ουσιαστικά σκιάζουν αντί να αποκαλύπτουν το όντως υπαρκτό μεγάλο μυστικό σχέδιο κάποιων για την επιβολή απόλυτης κυριαρχίας πάνω στην ανθρωπότητα.
Έτσι, είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι πολλοί συνωμοσιολόγοι που αποδίδουν τεράστια δύναμη στους Ιλλουμινάτους, καθώς και τον ηγετικό ρόλο στο μεγάλο μυστικό σχέδιο, κάνουν ακριβώς το ίδιο για τους Τέκτονες, τους Σιωνιστές ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα ή λέσχη, φτάνοντας στο σημείο ακόμη και να τους ταυτίζουν όλους μαζί, στην προσπάθεια τους να ερμηνεύσουν το περίπλοκο εξουσιαστικό παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη της ανθρωπότητας.
Αναμφισβήτητα, αρκετοί από τους εμπλεκόμενους στην απόπειρα επιβολής της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι Τέκτονες, ενώ κάποιοι άλλοι υπήρξαν δραστήρια όργανα ή ηγετικά στελέχη του σιωνιστικού κινήματος. Κάποιοι ίσως να ήταν και Ιλλουμινάτοι. Αυτό όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ατράνταχτη απόδειξη για να στηριχθούν θεωρίες που θέλουν τους Τέκτονες, τους Σιωνιστές ή τους Ιλλουμινάτους να είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι του περίπλοκου εξουσιαστικού παιχνιδιού. Χαριτολογώντας θα μπορούσα να επισημάνω ότι μερικοί από τους σημαντικότερους υπερεξουσιαστές ανήκουν σε κάποιες λέσχες γκολφ, θα ήταν γελοίο όμως το να ισχυριστεί κάποιος ότι η παγκόσμια ομοσπονδία του γκολφ βρίσκεται πίσω από την πλανητική συνωμοσία...

Η Βιτρίνα των Ιλλουμινάτων
Μελετώντας επισταμένα την ιστορία των μυστικών εταιριών, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως καμία τόσο βραχύβια μυστική εταιρία όσο οι Ιλλουμινάτοι δεν θα μπορούσε να έχει αποκτήσει έστω κι ελάχιστο τμήμα της δύναμης που τους αποδίδεται. Ταυτόχρονα, είναι βέβαιο πως, καμία μυστική εταιρία με τόση δύναμη δεν θα μπορούσε να διαλυθεί τόσο εύκολα, ούτε και να εμφανιστεί από το πουθενά τόσο όψιμα, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να προϋπήρχε με διαφορετική μορφή και όνομα και βέβαια να συνέχισε να δρα μετά την τυπική διάλυση της μυστικά ή αποκτώντας νέα ταυτότητα.
Από την άλλη, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια μυστική εταιρία με τόση δύναμη θα επιθυμούσε να κοινοποιήσει την ύπαρξη της περνώντας στο προσκήνιο, αφού θα μπορούσε να δράσει πολύ καλύτερα αν παρέμενε αφανής και κινούσε τα νήματα παρασκηνιακά.
Έτσι, καταλήγω στο συμπέρασμα πως οι Ιλλουμινάτοι δεν ήταν παρά μια οργάνωση-βιτρίνα που κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την ύπαρξη της για να τραβήξουν πάνω της την προσοχή με οποιονδήποτε τρόπο. Μια οργάνωση που μεσουράνησε σαν διάττοντας αστέρας στο στερέωμα των μυστικών εταιριών για λίγο, ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο προπέτασμα καπνού που θα έκρυβε πίσω του κάποια ισχυρότερη οργάνωση.
Αν θέλουμε λοιπόν να εξερευνήσουμε το μυστήριο των Ιλλουμινάτων, θα πρέπει τελικά να αναζητήσουμε τους «Ιλλουμινάτους» πίσω από τους Ιλλουμινάτους. Γιατί οι Ιλλουμινάτοι τού Άνταμ Βάισχαουπτ, κατά τη γνώμη μου, κρύβουν απλώς ένα μυστήριο περίτεχνο μεν, αλλά επιτηδευμένο. Ίσως η πραγματικά μεγάλη συνωμοσία να μην είναι αυτή των Ιλλουμινάτων που κυβερνούν τον κόσμο παρασκηνιακά, αλλά η συνωμοσία εκείνη που έπλασε τον μύθο ότι τον κυβερνούν...

Άρθρο του Νίκου Κανακάρη από το περιοδικό Strange Τεύχος 70 Οκτώβριος 2004