|
|
|
Το Κίνημα Zeitgeist - Κοινωνιολογία
H Κοινωνιολογία συχνά ορίζεται ως "Η μελέτη της κοινωνίας, της Ανθρώπινης κοινωνικής αλληλεπίδρασης". Αυτός ο τομέας εξετάζει τις κοινωνικές δομές, γνωστικές και υλικές. Ένα παράδειγμα μιας γνωστικής κοινωνικής δομής είναι το καθιερωμένο όργανο της θρησκείας και πώς η λειτουργία της έχει επιπτώσεις στη συλλογική συνειδητοποίηση. Για παράδειγμα, οι υπέρ της ζωής χριστιανοί μοιράζονται μια διάθεση ότι η ανθρώπινη "ζωή" είναι ένα χωριστό στοιχείο από τη φύση και ότι η δολοφονία ενός αγέννητου εμβρύου είναι λάθος. Ταυτόχρονα, το νομισματικό σύστημα που βασίζεται στον ανταγωνισμό έχει τους υπερασπιστές του που βάζουν εμπρός τις ιδέες για το πώς ο ανταγωνισμός είναι η παραγωγικότερη κοινωνική στάση ζωής στην οποία οι άνθρωποι θα πρέπει συμμετέχουν.
Από την άλλη πλευρά οι υλιστικού τύπου κοινωνικές δομές, είναι προφανείς με τη μορφή των εταιρειών και των κυβερνήσεων, και έχουν μεγάλη επιρροή στην κοινωνία. Φυσικά, όλες οι υλιστικού τύπου κοινωνικές δομές αιμορραγούν πάνω στην Γνωστική σφαίρα, και έχουν πάντα μια ιδεολογία από πίσω τους.
Τώρα, ένα κοινό θέμα που απασχολεί την κοινωνιολογία είναι αυτό που έχει να κάνει με την "ανθρώπινη φύση" και τα αποτελέσματά της με μια συλλογική έννοια. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διδαχτεί ότι τα ανθρώπινα όντα είναι από τη φύση τους ανταγωνιστικά μεταξύ τους, μαζί με την παραδοχή ότι, η κοινωνική διαστρωμάτωση και η ιεραρχία, είναι επίσης μια "φυσική τάση του ανθρώπου".
Αυτό είναι μια πλάνη.
Αν εξετάσουμε, για παράδειγμα, μια αγέλη λιονταριών, θα δούμε ότι η κοινωνική ιεραρχία και ο βίαιος ανταγωνισμός ισχύει, στις περισσότερες περιπτώσεις, για την απόκτηση της τροφής. Η σύγκριση αυτή είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα φυσικό φαινόμενο και στην ανθρώπινη κοινωνία (ο πόλεμος, η απληστία, το «εγώ», κ.λπ.). Αυτό όμως που παραβλέπουμε, είναι οι περιβαλλοντικές συνθήκες σε κάθε περίπτωση. Η αγέλη των Λεόντων ζει σε ένα κόσμο της σπανιότητας και της έλλειψης. Δεν έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν παγίδες για να βρουν τρόφιμα και δεν έχουνε πρόσβαση σε μια σταθερή πηγή τροφής όποτε το θέλουν. Θα πρέπει να κυνηγούν και να αγωνίζονται μεταξύ τους για την τροφή. Αυτό φυσικά δημιουργεί ανταγωνισμό, για να επιβιώσουν, τα λιοντάρια ΠΡΕΠΕΙ να είναι επιθετικά το ένα με το άλλο. Με τη σειρά της, αναπτύχθηκε και η ιεραρχία, έτσι το ισχυρότερο από αυτά τα λιοντάρια να κερδίζει τα περισσότερα, και μετά ήρθε η σειρά της άσκησης της κυριαρχίας τους πάνω στα υπόλοιπα με στρωματοποιημένο τρόπο.
Ομοίως, στην σημερινή ανθρώπινη κοινωνία μας, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ο άνθρωπος ζει μέσα σε αυτού του είδους την έλλειψη ή τη σπανιότητα από την αυγή της ύπαρξής του. Ωστόσο, καθώς τα χρόνια πέρασαν, πρέπει να γινόμαστε όλο και πιο "πολιτισμένοι" λόγω της ικανότητάς μας να δημιουργούμε. Σε αντίθεση με τα Λιοντάρια, ο άνθρωπος είναι σε θέση να δημιουργήσει εργαλεία και να θέσει σε κίνηση τις διαδικασίες που θα τον ελευθερώσουν το από μια συγκεκριμένη δουλεία ή πρόβλημα, μειώνοντας έτσι την έλλειψη.
Λαμβάνοντας υπόψη λοιπόν αυτήν την «διορατικότητα» βλέποντας την σε ένα θεμελιώδες επίπεδο, και καταλαβαίνοντας ότι αυτή η σπανιότητα θα μπορούσε να εξαλειφθεί, αν το κατανοήσουμε αυτό, τότε η συμπεριφορά του ανθρώπου θα υποστεί δραματικές αλλαγές, απομακρύνοντας μας από τον ανταγωνισμό, τη δεσπόζουσα εις βάρος των άλλων θέση και την ταξική διαστρωμάτωση.
Ομοίως, οι παρωχημένες ιδεολογίες που δεν αντέχουν πια στη δοκιμασία του χρόνου, όπως η θεϊστικές θρησκείες, συνθέτουν αυτόν τον μύθο ότι η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να είναι φτιαγμένη με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Για παράδειγμα, η Καθολική ιδεολογία δηλώνει ότι οι άνθρωποι "γεννιούνται με την αμαρτία".
Αυτό είναι παράλογο, απαρχαιωμένο και βασίζεται σε μια πρωτόγονη κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα βρέφος Γκάντι ή σε ένα βρέφος Χίτλερ ... το περιβάλλον είναι αυτό που διαμορφώνει το άτομο και ως εκ τούτου την κοινωνία (και αντίστροφα).
Συνεπώς, η πραγματική κοινωνιολογική αλλαγή θα προέλθει από την εξάλειψη των συνθηκών που προκαλούν τα μοντέλα της αποκλίνουσας συμπεριφοράς ρυπαίνουν τις κοινωνίες μας. Φυλακές, Αστυνομία και νόμοι είναι ένα απλό συνονθύλευμα και, στην πραγματικότητα, έχουν την τάση να κάνουν τα πράγματα χειρότερα με την πάροδο του χρόνου.
Τελικά, θα πρέπει να επέλθει ο επανασχεδιασμός του πολιτισμού μας για να αλλάξει η ανθρώπινη συμπεριφορά προς το καλύτερο.
|
|
|